هفتاد سالگی شاعر

علی باباچاهی در آستانه ی هفتاد سالگی ایستاده و اکنون به پاس محبت های دوستان و عزیزانی که از راه های دور و نزدیک قدم رنجه کرده اند و پیامی و سلامی فرستاده اند، شعری حذف شده از مجموعه ی تازه اش؛ " گُل ِ باران ِ هزار روزه " را با احترام به تمامی همراهان این صفحه تقدیم می کند و در ادامه نیز می توانید مصاحبه ی اخیر شاعر با خبر آنلاین را به مناسبت هفتاد سالگی اش بخوانید:


چه طوري  ؟


سُر مي خوري اول     بعد
سر از برهوتي در مي آوري با شيشه هاي دو جداره
كه خنثي مي كنند گمب  گمب و    گرومب گرومب را
با گوش هاي باطل نشده از صف آهنگران مي گذري انگار
چكش هاي ريز و درشت هم كفش هاي كتاني پوشيده اند
تنهايي ات از اين دقيقه دقيقه   تكميل مي شود .



ظاهر و باطن    تن و تنهايي !
احتضار    برود    انتحار    گم بشود
فلفلي كه تند نيست
لب و دهنِ دختر خوزستاني به چه دردش مي خورد ؟
شبي كه به تاريكي بي اعتناست   نه فلفل است    نه تند
گفتم شب و    ديدم كه واقعا ---
حسِ ششمِ گلِ شب بو قوي تر از آن بود كه
                                  زير بيني تو كبريتي روشن كند
نكرد ! نه ! بعد ولي
در مقايسه با --- مقايسه كردند مرا
سنگدل شده بودي     ولِ لبِ رودخانه
قلوه سنگ ها   پدر پدر مي كردند و    تو نه انگار---
و بلبلاني كه فلزي نبودند---
پروانه هايي كه مقوايي نبودند ---
و ما كه خودمان بوديم
شما هم كه خودتان بوديد

صبر كن !
بقيه ي مطلب را بعدا در دهنت مي گذارم .




                                                             شهريور ماه 1389

مسلح قدم می​زدم و شعر می​گفتم /

الان از کاغذ نمی​ترسم / کار شاعر در گفت و گو با علی باباچاهی

یادداشت فرج سرکوهی پیرامون گل ِ باران ِ هزار روزه

یادداشت فرج سرکوهی پیرامون " گُل ِ باران ِ هزار روزه "؛ تازه ترین مجموعه شعر علی باباچاهی:




«وقتی باران خیس ات نکند

و رودخانه نتواند آبی به سر و صورتت بزند

....چه داری بگوئی؟»


( از شعر در حال قدم زدن، تازه ترین مجموعه شعر علی باباچاهی )

مجموعه‌ شعر گل باران هزار روزه، که در روزهای اخیر منتشر شد، تازه ترین شعرهای علی باباچاهی را در بر دارد و به گفته شاعر "پس از چهار ماه انتظار، با اعمال اصلاحاتی" منتشر شده است.

شعرهای مجموعه گل باران هزار روزه از منظر ساخت، فرم درونی و بیرونی، زبان، مضامین، محتوای شعری شده، نگاه و دیگر شگردها و تکنیک ها اجرا و مولفه های شعری، در ادامه همان مسیری است که علی باباچاهی از دهه هفتاد به بعد در بستر یا موج معروف به «شعر پسانیمائی» یا «شعر وضعیت دیگر» پیموده و کارنامه این دوره شاعری باباچاهی او را چون یکی از انگشت شمار شاعران موفق این موج یا بستر تثبیت کرده است.

علی باباجاهی در دهه های چهل و پنجاه با خلق شعر معروف "من از آبشخور غوکان بدآواز می آیم" و دیگر شعرهائی که در مجموعه شعر "در بی تکیه گاهی" منتشر شدند، به یکی از چهره های مطرح شعر آن دوره بدل شد.


ادامه ی مطلب را از بی بی سی فارسی بخوانید.